از کمر به پایین مجازی انقلابی
در اینجا به سبب بیگانگه بودن و غریبه ماندنمان تا ابد برای هم. این ردای شوم شرم و آبرو را از خود به در کردیم. و این اولین قدم برای اعتراض عملی به آنچه بود که برای ما وضع کردند و سپس تقدس اش شماردند. اما افسوس از وقتی با جهل فریب مان دادند و سرهایمان را با تعصببات بریدنت و دست و پاهایمان را با دروغ و فقر بستند انگار فقط باید به این آلت به این عنقلاب اعتراض کنیم. و در پی پرواز و رهای از این اسارت بجنگیم.
بهانه ای برای رها کردن خود از قفس تعصبات. و روشن شدن چشم ها به نور خیره کننده خورشید، میوه این گناه شیرین خواهد بود.
پس بگو برای من از فاحشگی های مجازیت و حسی از ندامت هم در خود نداشته باش. چرا که تمام اهالی این شهر صورتی مانند تو، آدمهای هستند که با تعاریف نانوشته اجتماع، به ظاهر پاک اند و فقط اینجاست می نمایند بخشی از آنچه از آنان است گرچه انکار شده است و یا چنان ضعیف الفنس هستند که توان بروز اعتراض به انکار خود را در واقعیت ندارند و بنابراین خواسته های خود را این جا دنبال می کنند. و در واقع اینان پناهندگانی هستند که به قول وینست اسمیت(1984) از کمر به پایین انقلابی هستند که ناخواسته آتش جنگی را روشن نگاه داشته اند برای کفر با این تقدس حکومتی که فقط محدود به چند سایت همسریابی و مجازی است.
پس چرا زود قضاوت کردن در باب بدبختانی که نمیدانند کجا باید به دست بیاورند آنچه برای آنان ساخته شده اند و بدون آن هویت خود و معنای زندگی را نیز از دست میدهند؟
اینجا همان جهنمی است که حتی دوست داشتن هم سیاسی است. و بوسه بر لبان معشوق و یا هرزگی بزرگ ترین شورشی است که میتوان بر علیه این عنقلاب انجام داد. دشمنی که با هر کدام از بوسه های که خواهی زد و یا بغل کردن و معاشقه های که مهمان تن هایشان خواهی شد پایه هایش را متزلزل تر خواهی کرد. و بخشی از تو نیز همراه با آن نابود خواهد. و اخلاقیات نیز در بشریت برای زدودن این لکه سیاه چون پرده ای کنار خواهد زده شد.
جنگی خونین که اخلاقیات نیز همانند همه نزاع های ماقبل خود با ریختن خون های فراوان از بین برده میشود؛ اما باید انتخاب کرد اسارات یا زمینی را که میشود دوباره شخم زد؟ البته اگر تا آن روز زمینی باقی مانده باشد.
ساکو شجاعی
98.2.12
نظرات شما عزیزان:
